علائم بواسیرها

شقاق نام عربی و فیشر نام انگلیسی آن و ترک یا چاک خوردگی نام فارسی آن میباشد. شقاق در واقع همان زخم شدن لبه داخلی مقعد می باشد. شقاق مقعد ((Anal fissure), وضعیتی بسیار دردناک بوده که حاصل زخم سطحی یا پارگی در ناحیه پوشش سلولی مقعد است. شقاق به صورت یک خط طولی است که در نیمه تحتانی کانال مقعد در ناحیه زیر خط دندانه‌ای(dentate line) ایجاد می‌شود و چون این ناحیه گیرنده‌های حسی بسیار زیادی دارد، یک وضعیت فوق‌العاده دردناک ایجاد می‌کند.
تعریف شقاق مقعد، فیشر مقعدی (آنال)پارگی و خراشیدگی و ترک abrasion و زخم در مخرج را شقاق یا فیشر آنال گویند. این پارگی سبب اسپاسم (انقباض) اسفنگتر داخلی مخرج می شود و این یکی خود سبب درد و افزایش عمق پارگی بر اثر کاهش خونرسانی به مخرج شده و زخم شدید می شود

شیوع بیماری فیشر آنال

شقاق مقعدی از نوزادی تا پیری دیده شده و کلا بی نهایت شایع است
یکی از شایع ترین بیماریهای ناحیه مقعد زخم مقعد یا اصطلاح خارجی آن که این روزها اکثراً با آن آشنا هستند فیسور آنال یا فیشر آنال یا شقاق می باشد. در واقع در اصطلاحات رایج به آن زخم مقعد یا شقاق مقعد می گویند.

علل بیماری شقاق

معمولا یبوست و اسهال طولانی و زور زدن straining زیاد در موقع دفع مدفوع ، زایمان و استفاده طولانی مدت از ملین ها عامل پیدایش فیشر مقعدی یا همان شقاق مقعدی است ، گاهی فشار داخل کانال مخرج بعلت افزایش فعالیت (تونیسیته) سیستم اسفنکتریک ( سیستم کنترل دفع مدفوع) بالا بوده و در نتیجه خون رسانی به پوست و مخاط مخرج مختل شده و شقاق ایجاد می شود اختلالات روحی و روانی نیز سبب افزایش تونوسیته سیستم اسفنکتریک شده و گاهی سبب فیشر می گردد.

علل ناشناخته بیماری شقاق یا فیشر

گاهی در هر حال علتی واضح برای شقاق پیدا نمی شود
شروع شقاق مقعد یا فیشر مقعدی ( آنال )همانطور که گفته شد در بیماری فیشر و شقاق مقعدی هم ردپای اول، یبوست شدید یا اسهال، که 90% موارد یبوست شدید بوده دیده می شود همچنین به دلیل تداوم یبوست که ناشی از عدم تحرک و عدم کارکرد درست دستگاه گوارش می باشد مدفوع خشک ،به قسمت پایین مقعد رسیده که حین دفع باعث خراش می شود که بار اول این خراش بهبود پیدا می کند ولی وقتی تداوم پیدا کرده و تکرار شود این زخم به طور مزمن باقی مانده و آهسته آهسته شروع به دفع کردن با سوزش و گاهی خون ریزی می شود، هر چقدر که از زمانش می گذرد زخم پیشرفته تر شده و عضله اسفنکر داخل مقعد که نقش کنترلی را دارد برای مقابله با درد شروع به اسپاسم می کند و خودش یک عارضه ای را به وجود خواهد آورد که به عنوان تنگی مقعد از آن یاد می شود و اگر درمان این بیماری بدون باز کردن این تنگه باشد با شکست مواجه می شود.

اشتباهات رایج مردم در برابر بیماری فیشرشقاق مخرج | فیستور مقعد

اکثر مردم جامعه که دچار بیماری مقعدی می شوند ، اکثرا به اشتباه فکر می کنند که دچار بیماری هموروئید یا بواسیر شده اند به این دلیل هر بیماری که به ما مراجعه می نماید ، می گوید که ما هموروئید یا بواسیر داریم ولی وقتی این بیماران را معاینه می شوند بیش از 80 تا 90% دچار بیماری شقاق و یا فیشر هستند. افراد با هر سطح سواد و تحصیلی که باشند بلا استثناء اولین نکته ای که بعد این مشکل پیدا می کنند فکر می کنند که این بیماری هموروئید یا بواسیر می باشد و متاسفانه بدتر از همه چون خجالت می کشند در ابتدا به هیچ کسی نمی گویند و خودشان شروع به دنبال راه درمان و استفاده از داروهایی مانند پماد می نمایند که در برخی از اوقات هم شاید درمان شوند اما در برخی از موارد منجر به بدتر شدن می شود. کم کم که بیماریشان شدید تر شد شروع به اطلاع گیری از اطرافیان، دوستان و آشنایان که ببینند آنها هم دچار شده اند یا خیر؟ بعد شروع به گرفتن پند و توصیه درمانی و بهداشتی از کسانی که این بیماری را داشته اند می نمایند. که خود این داستان منجر به بدتر شدن بیماری می شود. در صورتی که شقاقی که می توانست در همان مراحل ابتدایی با مراجعه به پزشک در وحله اول با یک شل کننده مدفوع و یک پماد چرب کننده مقعد درمان شود حالا به یک بیماری طاقت فرسا تبدیل شده که وقتی بیمار مراجعه می کند می گوید ما انواع و اقسام دردها مثل کلیه درد یا درد دندان را کشیده ایم ولی این درد واقعاً یک درد وحشتناکتری می باشد. وقتی اسم غذا یا دستشویی رفتن می آید مو بر تنشان سیخ می شود چون واقعا این بیماری بسیار دردناک می باشد. در آن لحظه که مدفوع میخواهد خارج شود و اسفنکر مقعد اسپاسم کرده، بسیار درد تیز و برنده دارد! وقتی که مدفوع تمام می شود و بیرون می آید تازه سوزش شروع می شود که این بستگی به زخم دارد که از نیم ساعت تا چند ساعت در مواردی خیلی پیشرفته حتی 24 ساعت می باشد و باعث می شود که فرد از کار روز مره نا توان بماند.!

راه های جلوگیری از فیشر یا شقاق

وقتی بیماری شقاق یا فیشر آنال درمان نمی شود به مرور از طریق همان زخم میکروب مینشیند و باعث یک بیماری دیگر به اسم آبسه مقعدی و نهایتاً فیستول می شود. به همین دلیل است که باید سعی کنیم در مورد این بیماری اطلاعات بیشتری کسب کنیم. گفته شد که تمام اینها برمی گردد به یک مدفوع خشک که می توان با یک تغذیه سالم شامل مصرف آب فراوان، میوه جات و سبزیجات، روغن زیتون، فیبرهای غذایی و فعالیت مناسب به سادگی از این بیماری جلوگیری کرد و اگر دچارش شدیم حتماً سریع به پزشک مراجعه نمائیم و از خود درمانی و دیگر درمانی توسط افراد نا وارد جدا خودداری نموده و به پزشک مرتبط مراجعه نمائیم که مبادا بیماری عود نماید. اما واقعاً مواردی هست که وقتی دو بار یا 3 بار یا حتی چند بار اتفاق می افتد واقعاً با دارو جواب نمی دهد و حتماً نیاز به جراحی دارد.

علائم شقاق

درد مخرج و خونریزی علائم اصلی فیشر می باشد ، درد مهمترین عامل تشخیصی شقاق می باشد که این درد در زمان دفع تشدید شده و دوره ای نیز می باشد یعنی دوره های پی در پی تسکین و عود داشته و درد در هر دوره شدیدتر و طولانی تر می شود تا اینکه دائمی شود . به دلیل تشدید درد در زمان دفع بیمار حتی المقدور از دفع مدفوع امتناع می کند و لذا یبوست تشدید شده و آن نیز سبب شدید تر شدن زخم شده و چرخه معیوب ایجاد می شود. اگر از شروع اولین درد 6-3 هفته گذشته باشد آنرا شقاق حاد واگر بیشتر باشد آنرا شقاق مزمن گویند و شقاق مزمن اغلب یک حاشیه برجسته در اطراف خود دارد . شقاق حاد معمولا با درمان طبی و دارو درمان می شود ولی شقاق مزمن اغلب نیازمند جراحی (لیزری یا استاندارد) است

خونریزی

دفع خون روشن در زمان دفع یا بعد از آن از دیگر علائم شقاق است. با دفع مدفوع سیاهرنگ(melena) باید علل دیگری را جستجو نمود. ترشحات چرکی می تواند بعلت عفونت ثانویه فیشر یا شقاق ایجاد شود. گاهی در حاشیه های برجسته شقاق فیستول کوچکی سبب دفع ترشحات چرکی می شود و گاهی خارش مخرج ایجاد می شود ولی وجود آن برای تشخیص ضرورت ندارد گاهی بواسیر( هموروئید ) بطور همزمان با شقاق وجود دارد و وجود توام آنها دلیلی برای اقدام جراحی( لیزری با استاندارد) حتی در شقاق حاد می باشد ، شقاق در ذات خود سرطان زا نبوده ولی به صورت خاصی می باشد و در بالای 40 سالگی باید وجود همزمان آنها را در نظر داشت

فیشر مقعدی
فیشر یا شقاق مقعد همان زخم یا پارگی خطی لبه مقعد می‌باشد که باعث ایجاد زخم خطی درد‌ناک در حاشیه مقعد می‌شود. این زخم موجب انقباض عضله داخلی مقعد و در نتیجه ایجاد درد شدید و نهایتاً احساس تنگی هنگام دفع می‌شود. چرخه ایجاد زخم، احساس درد، اسپاسم و ابتلا به یبوست ادامه یافته و باعث مزمن شدن زخم خواهد شد. زخم به سمت بیرون مقعد گسترش یافته و تشکیل زائده پوستی به نامSentinel Pile را می‌دهد و چنانچه به سمت داخل کانال مقعدی گسترش یابد یک زائده مخاطی داخلی به نام پاپی هیپرتروفیه را تشکیل می‌دهد که معمولاً با هموروئید اشتباه می‌شود.

عوامل ایجاد‌ کننده فیشر مقعدی
یبوست و یا اسهال شدید به همراه زور زدن طولانی مدت حین دفع باعث خراش لبه مقعد، فیشر ساده و یا زخم حاد در حاشیه مقعد می‌شود. زمانی که فرد یبوست دارد این عارضه ناشی از عبور مدفوع سفت و خشک‌ است که هنگام خروج، پوشش مقعد را پاره می‌کند. زمانی که فرد دچار اسهال است این عارضه ناشی از زور زدن بیش از حد و شستشوی مکرر ناحیه ملتهب کانال مقعدی است. در برخی بیماران به دلیل عدم درمان مناسب، فیشر مقعدی ترمیم نشده و ناحیه مقعد دردناک می‌گردد به طوری که با هر بار دفع، زخم مجدداً آسیب دیده و باز می‌شود. این زخم معمولاً پس از مدتی فیبروزه شده و موجب مزمن شدن فیشر می‌شود. به علاوه فیشر می‌تواند در ناحیه خلف یا قدام مقعد و یا هر دو جهت اتفاق بیفتد.
عوارض فیشر
عفونت زخم شقاق باعث عفونت حفره غددی شده که موجب بروز کریپتیتیس (Cryptitis) می‌شود. این امر ممکن است به بروز زخم مزمن و یا حتی آبسه در سطوح بالایی کانال مقعدی و نهایتاً ایجاد فیستول بی‌انجامد. فیشر مقعدی می‌تواند موجب خارش، درد و یا خونریزی شود.
علائم
فیشر مقعدی موجب می‌شود بیمار هنگام خروج مدفوع، دردی را حس کند که معمولاً برای چند ساعت ادامه دارد. همچنین ممکن است مقداری خون شفاف که با مدفوع مخلوط شده یا نشده مشاهده شود. درد ناشی از فیشر با اندازه آن تناسبی ندارد. فیشر از لحاظ شدت درد سومین عارضه مقعدی است.
درمان غیر جراحی
حداقل 50% از فیشر‌ها به خودی خود و بدون انجام جراحی بهبود می‌یابند. هر چه فیشر به وجود آمده بیشتر باقی بماند، احتمال بهبود خود به خودی آن کاهش می‌یابد. معمولاً فیشر‌های حاد با رعایت بهداشت مقعد و شستشو توسط آب گرم بعد از دفع بهبود می‌یابند. همچنین استفاده مکرر از لگن آب گرم به مدت 20-15 دقیقه (قرار دادن مقعد در آب گرم) در کاهش علائم فیشر مؤثر است. استعمال مکرر و روزانه (طبق دستور پزشک) کِرم‌های بی‌حس کننده (لیدوکائین به همراه هیدروکورتیزون) بر روی چین‌های حاشیه مقعد نیز باعث کاهش علائم شده و به روند بهبودی کمک می‌کند.رژیم غذایی فیبردار و دفع منظم در تسریع بهبود فیشر بسیار مهم است. اگر درد شدید باشد می‌توان از کِرم‌های مسکن به دفعات استفاده نمود.استفاده از داروهای موضعی از قبیل تری نیتروگلیسرین 0.2% و دیلتیازم 2% با نظر پزشک، حدود 65%-50% مؤثر است. البته یکی از عوارض تری نیتروگلیسرین، سردرد است که اکثر بیماران نمی‌توانند آن را تحمل کنند بنابراین درمان را ناقص انجام می‌دهند. حتماً باید به 0.2% بودن تری نیتروگلیسرین توجه نمود. عوارض دیلتیازم کمتر و قابل تحمل‌تر می‌باشد.
درمان غیر جراحی و مراقبتی شا مل
-اصلاح رژیم غذائیمصرف آب و مایعات فراوان، مواد غذایی پُرفیبر (میوه‌جات و سبزیجات)+تسکین درد+اصلاح عادات اجابت مزاجدرمان جراحی
در مواردی که علائم فیشر مزمن شود (در اثر یبوست به طور مکرر زخم ایجاد و ترمیم شود) زائده پوستی خارجی (Sentinel Pile) و یا پاپی هیپرتروفیه داخلی ایجاد خواهد شد. در این شرایط درمان جراحی مورد نیاز است. از دیگر مواردی که نیاز به جراحی فیشر خواهند داشت عبارتند از فیشر عارضه‌دار شده مانند آبسه، فیشر فیستولیزه، هموروئید، زائده پوستی متورم بزرگ و اسپاسم شدید مقعدی که به درمان دارویی پاسخ ندهد.
روش جراحی
روش اسفنکتروتومی جانبی-داخلی جزئی (Lateral Partial Internal Sphincterotomy) معمولاً برای فیشرهای مزمن و عارضه‌دار شده مورد استفاده قرار می‌گیرد. این جراحی با بریدن بخشی از ماهیچه‌های اسفنکتر داخلی مقعد موجب ترمیم فیشر مقعدی از طریق جلوگیری از اسپاسم و درد می‌شود. بریدن این ماهیچه‌ها به ندرت با کنترل دفع در مقعد مرتبط است، البته به شرطی که صحیح و توسط جراح کولورکتال انجام شود.درمان شقاق با لیزر و الکتروکوتر نیز کاربرد دارند اما مزایای آن بر تیغ جراحی اثبات نشده است. لازم به ذکر است که لیزر نوعی چاقوی جراحی است.حداقل 90% بیمارانی که نیازمند جراحی برای درمان فیشر هستند، بعد از انجام جراحی مجدداً به این عارضه مبتلا نمی‌شوند. بهبودی علائم در بیش از 98%-95% بیماران پس از جراحی بدست می‌آید. در حدود 5% بیماران امکان بروز مجدد این عارضه به دلایلی از جمله یبوست مداوم و شدید، عدم بهبودی کامل و وجود زخم در بافت وجود دارد.

در صورت عدم درمان هموروئید درد خارش و سوزش و حساسیت ممکن است همیشه باقی بماند زیرا این نقطه از مقعد همیشه در معرض فشار قرار دارد و در هنگام دفع وریدهای مقعد تحت فشار قرار می گیرند. عوامل مختلفی ممکن است علائم هموروئید را پنهان کند. همورئید داخلی و خارجی درجه اول حدود یک هفته زمان می برد تا درمان شود اما همورئید داخلی بزرگ درجه ۳ و ۴ممکن است چند ماه طول بکشد تا با روش درمان دارویی بهبود یابد. برای درمان این بیماری سریعترین و قطعی ترین روش را انتخاب کنید و درمان را به تعویق نیاندازید زیرا با مزمن شدن بیماری هم هزینه بیشتری برای درمان پرداخت می کنید و هم به دلیل خونریزی های متعدد دچار کم خونی و بیماری های دیگر می شوید

انواع درمان هموروئید
انواع روش های درمان هموروئید را می توان به چند دسته تقسیم کرد. روش های جراحی که جهت خارج کردن پاکه هموروئید یا همان بواسیر است و روش های غیر جراحی. اگر پزشک شما تشخیص دهد که شما باید از روشی غیر عمل جراحی استفاده کنید یکی از موارد زیر را به شما پیشنهاد می کند. روش های درمان خانگی هموروئید که شامل رژیم غذایی پر فیبر و استفاده از لگن آب گرم و پک گرم و استفاده از پماد است روش درمان دارویی که پزشک با توجه به وضعیت بیماری شما داروی مناسب را تجویز می کند لیزر درمانی که با تابش اشعه مادون قرمز خون لخته شده در پاکه هموروئید به سرعت جذب و برآمدگی و التهاب و درد این قسمت رفع می شود. لیزر درمانی معمولا برای درمان هموروئید ترومبوزه استفاده می شود. هموروئید اکتومی با لیزر پرتوان دی اکسید کربن که در موارد حاد استفاده می شود و بهترین روش درمان هموروئید است و به هیچ عنوان بازگشت ندارد. روش های دیگری نیز مثل رابربند یا داپلر هم وجود دارد که تقریبا منسوخ شده زیرا احتمال عود زیاد است. بیمار درد و دوره نقاهت طولانی را تجربه می کند و بهتر است از روش های به روزتر با طول درمان کوتاهتر استفاده شود تا بیمار برای درمان مجدد متحمل هزینه بیشتر نشود
هزینه لیزر هموروئید یا بواسیر
با این که هزینه درمان بواسیر با لیزر بالاتر از سایر روش های درمان هموروئید است اما بسیار به صرفه تر است که درمان با لیزر انجام شود. با توجه به تحقیقات معتبری که در کشورهای مختلف انجام شده لیزر از هر لحاظ نتایج بهتری نسبت به روش های جراحی سنتی و یا رابربند و انواع دیگر روش ها داشته. و تنها ایرادی که به این روش وارد شده هزینه بالاتر لیزر بود در غیر این صورت از لحاظ عود دوباره هموروئید-طول درمان و درد و ناراحتی بعد از جلسه درمانی بهترین روش شناخته شده است.لیزر هموروئید چیست؟انواع مختلفی از لیزر در درمان هموروئید استفاده می شود که دو نوع بسیار کارآمد آن لیزر مادون قرمز IRC و لیزر پرتوان CO2 می باشد. که لیزر مادون قرمز در لیزر درمانی هموروئید و لیزر پرتوان دی اکسید کربن در عمل جراحی هموروئید با لیزر استفاده می شود.روش لیزر درمانی هموروئید جهت درمان هموروئید های خفیف استفاده می شود که با تاباندن اشعه لیزر به هموروئید این بالشتک کوچک تر شده و به مرور از بین می رود روش جراحی هموروئید با لیزر پرتوان برای برداشتن پاکه هموروئیدهای بزرگ استفاده می شود و نسبت به عمل جراحی به روش سنتی و باز بسیار ارجح است
علت ارجحیت لیزر هموروئید چیست؟
لیزر در هنگام برش و برداشتن پاکه هموروئید انتهای عصب بریده شده را ترمیم می کند و در نتیجه بیمار بعد از عمل درد نداشته یا درد بسیار کمی دارد لیزر عروق کوچک بریده شده در هنگام عمل هموروئید را ترمیم می کند و در نتیجه خون ریزی هنگام عمل کاهش می یابد لیزر عروق لنفاوی باز شده هنگام عمل هموروئید را ترمیم می کند و در نتیجه ورم بعد از عمل کاهش می یابد، این نکته بسیار ارزشمند است زیرا یکی از مشکلات عمل هموروئید ورم بعد از عمل است این عمل بطور سرپایی و بدون بیهوشی قابل انجام است بیمار فقط شب اول استراحت می کند و نیاز به استراحت بیش تر ندارد بیمار بازگشت سریع تر به محیط کار و زندگی طبیعی خود دارد با این نوع لیزر می توان تمام انواع هموروئید و حتی شقاق و فیستول هم زمان را درمان نمود لیزر محیط عمل را استریل کرده و باعث کاهش عفونت محل عمل می شود. قابل ذکر است به همین علت انتقال بیماری های ویروسی از جمله هپاتیت و ایدز به صفر می رسد. لیزر هنگام عمل به بافت اطراف صدمه نمی زند و مانند کوتر باعث نکروز نمی شود به همین علت درد بعد از عمل کاهش داشته و به اسفنکتر مقعد آسیبی وارد نمی شود. این مزیت لیزر باعث کاهش عارضه بی اختیاری مقعد می شود.

یک جراحی بسیار ساده می باشد که از صدها سال قبل هم انجام می شد که شامل شل کردن همان عضله ای که اسپاسم کرده و برداشتن زخم. که این کار هم با چاقو قابل انجام می باشد و اخیراً در چند سال اخیر با لیزر و بی حسی موضعی که فوق العاده کار راحتی می باشد و بدون بستری و بیهوشی در کلینیک قابل انجام است. دقیقاً زیر ناحیه ای که زخم می باشد تزریق لیدوکائین انجام می شود و بعد از این که مریض کاملاً بی حس شد به وسیله لیزر یا چاقو زخم برداشته می شود و آن عضله ای اسفنکر داخل مقعد بین 10 تا 20% شل می شود با این کار بیمار از فردای جراحی به راحتی می تواند دستشویی کرده و ظرف چند هفته آرام آرام زخمش خوب شود

هر چند در درمان با چاقو نیاز به بستری شدن در بیمارستان، بیهوشی و استفاده از تامپون برای جلوگیری از خون ریزی بوده و همچنین یک الی دو هفته استراحت در منزل برای تحمل درد نیاز می باشد. این در حالی است که در درمان شقاق با لیزر نیازی به این کارها نبوده و با بی حسی که در حین عمل انچام می شود روز بعد بیمار احساس درد نداشته و از آن روز به بعد هم درد بسیار بسیار کمی خواهد داشت که آن هم با مصرف داروهای مسکن ، آنتی بیوتیک و پماد درمان می شود. درمان هم به صورت درمان قطعی می باشد، در 95% موارد در روش جراحی چه با لیزر چه با چاقو درمان قاطع است. این فکر و ذهنیت اشتباه که خیلی ها می گویند که چندین بار انجام دادیم اما خوب نشده کاملاً اشتباه است اگر این کار را یک فرد تجربه دار و کسی که بارها این کار را انجام داده باشد انجام دهند درمان کافی و بیماری بدون برگشت خواهد بود. یک ذهنیت غلط دیگر هم وجود دارد که که می گویند کسی عمل نمایدو دچار بی اختیاری نسبت به گاز یا مدفوع شده که این هم از یک ذهنیت غلط می باشد. همچنین در مصاحبه ای که با دکتر انجام شد این نکته را ذکر نمودند "بنده حدود 20 تا 25 سال سابقه کاری جراحی دارم شاید 1 یا 2 بار مریضی را دیدم که دچار این عارضه شده بودند و آن هم به این دلیل که جراحی به وسیله جراح انجام نشده و جراحی توسط پزشکان عمومی انجام شده بود. ولی واقعاً یک جراح در طی دوران طبابت به اندازه کافی این کار را انجام می دهد و می داند که به چه انداره باید رفع شود. این موضوع خیلی نادر بوده و به ندرت در گزارش های پزشکی بیان شده ولی باز هم به گونه ای نیست که در هر بیماری وارد مطب می شود بگوید دچار بی اختیاری شده ام! آیا امکان دارد کسی که مشکل درد دارد و این دردها را به سختی تحمل کند و پزشکی این بیمار رو از چاله به چاه بیندازد؟! دردش رو خوب کرده ولی از فردا مجبور باشد که پوشک ببندد که این موضوع اصلاً بخشودنی نیست. در هر صورت توصیه اصلی این می باشد که حتماً به تغذیه و ورزش اهمیت دهیم و وقتی دچار شدیم به یک متخصص مراجعه کنیم که به عوارض بعدی این بیماری دچار نشویم"

نخست، مهم است بدانید که برای درمان بیشتر هموروئیدها نیازی به انجام عمل جراحی نیست. عمل جراحی فقط زمانی توصیه می‌شود که بیماری حاد بوده و روش‌های درمانی دیگر برای درمان آن افاقه نکرده باشد. البته جراحی به عنوان مؤثرترین روش برای درمان هموروئید داخلی است. هموروئیدکتومی، روشی متداول برای درمان هموروئید خارجی است. برای هموروئیدهای داخلی، معمول‌ترین روش جراحی، لیگاسیون با استفاده از باندهای لاستیکی و تزریق اسکلروتراپی است.

استفاده از باندینگ

روش باندینگ عملی است که در مطب قابل انجام است و به آن لیگاسیون به وسیله باند لاستیکی هم گفته می‌شود. در این روش، یک باند سفت در اطراف محل هموروئید بسته می‌شود تا جریان خون به آن قطع شود. روش باندینگ معمولاً حداقل به دو عمل نیاز دارد.

اسکلروتراپی

در این روش، برخی مواد شیمیایی درون هموروئید تزریق می‌شود. این مواد شیمیایی باعث می‌شود که هموروئید جمع شده و خونریزی آن قطع شود.
انعقاد درمانی (فوتوکوآگولاسیون مادون قرمز)در این روش از پرتو مادون قرمز، گرما برای جمع شدن و تورفتن هموروئید استفاده می‌شود. این عمل نیز می‌تواند در مطب پزشک و معمولاً همراه با آندوسکوپی انجام شود.

هموروئیدکتومی لیزری

درمان بواسیر با لیزر، یک عمل سرپایی محسوب می‌شود. به بیمار مقادیر کافی از داروهای آرامش‌بخش وریدی تزریق می‌شود تا در هنگام عمل به خواب رفته و دردی را احساس نکند. هموروئیدهای بزرگ به وسیله لیزر برش داده می‌شوند. لیزر ناحیه بریده شده را مسدود می‌کند و به همین دلیل به ندرت از بخیه استفاده می‌شود. سپس هموروئیدهای کوچک‌تر بخار شده و زخم‌های بدون درد و کوچکی از خود باقی می‌گذارند که به سرعت بهبود می‌یابد.

هموروئیدکتومی

عمل هموروئیدکتومی برای هموروئیدهای بزرگ خارجی یا هموروئیدهای پرولاپس شده داخلی به کار برده می‌شود. این عمل معمولاً در بیمارستان انجام می‌شود. پس از تصمیم‌گیری در مورد مناسب‌ترین روش بیهوشی برای شما و اجرای آن، جراح، هموروئید بزرگ شما را بریده و برمی­دارد. پس از پایان عمل به مدت کوتاهی شما در اتاق ریکاوری تحت نظارت قرار می‌گیرید. وقتی که تیم پزشکی مطمئن شد که تمام علائم حیاتی شما تثبیت شده است، به شما اجازه داده می‌شود تا به منزل مراجعت کنید.

هموروئیدپکسی

به این روش استپلینگ هم گفته می‌شود. این روش، عملی یک روزه است که معمولاً در بیمارستان انجام می‌شود. این عمل نیاز به بیهوشی عمومی، منطقه‌ای یا موضعی دارد. استپل، هموروئید پرولاپس شده را به محل خود در رکتوم باز می‌گرداند و جریان خون را به آن قطع می‌کند، در نتیجه بافت متورم جمع شده و دوباره جذب می‌شود.

مراقبت‌های پس از عمل

مراقبت‌های پس از عمل برای عمل‌های جراحی و درمان به کمک لیزر مشابه هستند. شما پس از انجام عمل جراحی هموروئید، در ناحیه مقعد احساس درد خواهید داشت. پزشک احتمالاً برای شما داروهای ضد درد تجویز خواهد کرد.
شما می‌توانید با رعایت نکات زیر به تسریع روند بهبود خود کمک کنید:
پیروی از رژیم‌های غذایی پر فیبر و نرم‌کننده مدفوع

حفظ آب بدن با نوشیدن ۸ تا ۱۰ لیوان آب در روز

اجتناب از فعالیت‌هایی که نیاز به بلند کردن یا کشیدن اجسام سنگین دارد.

استفاده از وان آب گرم (سیتز بث)

استفاده از دستمال توالت‌های نرم

مزایا و معایب

باندینگ: این روش ارزان‌ترین روش جراحی است و احتمال عود بیماری در آن کم است. البته روشی بدون درد و کاملا مؤثر است. باید به این نکته توجه داشت که دکتر صدرالدینی مهارت زیادی در روش‌های باندینگ و مادون قرمز داشته و تمامی بیماران انجام شده از آن راضی بوده‌اند و بدون درد در مطب دکتر انجام می‌شود.اسکلروتراپی: این عمل یک روش ارزان، سریع و بدون درد است.انعقاد درمانی (فوتوکوآگولاسیون مادون قرمز): این عمل می‌تواند هر بار برای یک هموروئید انجام شود. مزایای این روش این است که بدون درد و کاملا مؤثر است

هموروئیدکتومی: میانگین زمان بهبودی در این عمل بین ۲ تا ۳ هفته است. برخی اشکالات که به این روش وارد است عبارتند از هزینه بالای انجام آن، دردناک بودن آن نسبت به روش‌های دیگر و عوارض جانبی بیشتری که به دنبال خواهد داشت. درد و عفونت از شایع‌ترین خطرات احتمالی است که ممکن است همراه با این عمل اتفاق بیفتد.هموروئیدپکسی: دوران بهبودی پس از انجام عمل استپلینگ کوتاه است و درد کمی هم به دنبال خواهد داشت.هموروئیدکتومی لیزری: این عمل، روشی کم‌تهاجمی، گران و دردناک است. روند بهبود آن پس از عمل نسبت به روش‌های دیگر سریع‌تر است. البته احتمال بازگشت بیماری وجود دارد.

هزینه‌ها

هزینه‌های انجام عمل به بیمار و مشکل او بستگی دارد. پزشک بر اساس علائم و ویژگی‌هایی که هموروئید دارد یک روش درمانی مناسب را پیشنهاد می‌دهد. همچنین ممکن است پزشک هزینه‌ای را هم به عنوان حق مشاوره اولیه از شما دریافت کند. عمل جراحی لیزری نسبت به روش‌های متداول دیگر گران‌تر بوده اما لزوماً مؤثرتر نبوده و درد کمتری هم ندارند. احتمال عود در همه روشهای غیر جراحی با جراحی یکسان بوده و ارتباطی با روش درمان ندارد و تابع شرایط دفع بیمار می‌باشد.

علیرغم این‌ که پوشش خارجی پروتزها بسیار مقاوم هستند اما مانند تمام محصولات ساخت دست بشر بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می ‌روند و مواد آن به بیرون تراوش پیدا می‌ کند. از نظر کلینیکی تشخیص آن، مشکل است و به ندرت خود فرد می ‌تواند تشخیص دهد، در این وضعیت سینه ‌اش کمی صاف می ‌شود و یا شکل آن تغییر پیدا می ‌کند. به این حالت متلاشی شدن یا تراوش یا پارگی پروتز سینه می‌ گویند.

به این دلیل می ‌گوییم به ندرت قابل دید است چرا که با ایجاد کپسول اطراف پروتز(یک نوع کیسه بیولوژیکی اطراف پروتز سینه ایجاد می ‌شود) گاهی اوقات با وجود پارگی، تشخیص پارگی صورت نمی ‌گیرد و حتی بعد از تراوش از پروتز سینه، مواد درون آن در همان مکان به وسیله کیسه خود بدن یا کپسول باقی می مانند.تشخیص پارگی پروتز در چنین شرایطی فقط با سونوگرافی امکان‌ پذیر می ‌باشد. کهنه شدن و یا پاره شدن پروتز‌ها در افراد مختلف متفاوت است و مثلا افرادی که کارهای سنگین انجام می ‌دهند و یا ورزشکاران نظیر مربیان ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و ... به طور طبیعی نسبت به کسانی که تحرک کمتری دارند پروتزشان زودتر فرسوده می ‌شود. با این که به طور معمول و میانگین عمر پروتزها 20 سال است ولی به تمام خانم ‌ها توصیه می ‌شود که 10 تا 15 سال پس از عمل جراحی به طور مرتب مورد معاینه و سونوگرافی قرار گیرند تا از حالت و موقعیت و سالم بودن پروتز سینه خود اطلاع کافی داشته باشند.

برای درمان بواسیر هیچ گاه جراحی را انتخاب نکنید چون شما کنترل خود را در دفع باد شکم از دست می دهید.تا ۱۵ روز صبح ناشتا یک روز در میان :یک روز ۲۲ لیوان عرق شاهتره را داغ کنید تا به حد جوش برسد ، بلافاصله آن را روی ۳ قاشق غذاخوری خاکشیر که از قبل تمیز کرده اید بریزید و به جای صبحانه میل کنید . و تاظهر هیچ چیز نخورید مگر کمپوت با فرنی رقیق .روز بعد ۳قاشق غذاخوری ترنجبین را در یک ونیم لیوان آب جوش حل کنید و صاف کرده داغ داغ روی ۳ قاشق خاکشیر که از قبل تمییز کرده اید بریزید و به جای صبحانه میل کنید و تاظهر مثل روز قبل عمل نمایید .بعد از ظهر هم مسهل عام را مصرف کنید البته برای تاثیر بهتر مسهل عام برای بواسیر ، به آن سه پستان ، آویشن و قدومه از هر کدام ۲۵ گرم اضافه کنید.

درمانی دیگر :

برای درمان دارویی باید ۵۰ گرم خار شتر را با سه لیوان آب بجوشانند (و اگر آرام بجوشانند با دو لیوان) تا در زمانی حدود نیم ساعت به یک لیوان تبدیل گردد و آن را نگاه دارد به همان شکل تا صبح بماند و بعد آن را صاف کنند و آن یک لیوان را به مدت ۵ روز بخورند و در عین حال با ضماد بواسیر (قابل تهیه از مطب) یا با روغن های طبیعی (روغن محلی یا روغن کوهان شتر) محل را چرب نگه دارند. همچنین در برخی موارد بسته به نظر پزشک، می بایست زالو بیاندازند و یا از دستشان به شیوه سنتی خون بگیرند و فصد درمانی کنند.ضمناً از اغذیه غلیظ و ثقیل مانند گوشت گاو، آهو، انواع گوشت قرمز، بادنجان، عدس، کلم، شیر، خرما، ماهی شور، نمک زیاد، سیر، پیاز، میوه های باد انگیز که این علت را تشدید می کنند بپرهیزند. گوشت سفید طیور (مانند گنجشک)، مرغ محلی و خروس فربه و هر چه مولد خون صالح است مانند خربزه، انار، زرشک، آلو، رب غوره، شیره خرفه، سماق، آبغوره، آبلیمو، آش و لیمو باشد، بخورند، چراکه خون ثقیل را دفع می کنند. اگر از خلط صفرا باشد خوردن هلیه زرد مفید است.
تذکر: اگر بعد از درمان، موارد فوق الذکر را رعایت نکردید و سودازاها را زیاد مصرف کردید یا این که یبوست پیدا کنید، ممکن است بیماری شما برگردد.خون درمانیحجامت و زالو درمانی و فصد در درمان بواسیر بسیار مفید و گاه ضروری است بخصوص که همراه با داروهای دیگر درمان بواسیر اعمال گردد. اساسا کسانی که عادت به حجامت و خون دهی از طریق زالو دارند کمتر به بواسیر مبتلا می شوند.هرگز خونگیری به روش طب غربی مورد نظر ما نیست .شایان ذکر است این روش بهترین روش در درمان این بیماریست.غذای بیماران بواسیریباید از خوردن سرخکردنی ، کباب ، گوشت های غلیظ ، گوشت گوساله و گاو ، شیر و آنچه وابسته به شیر است ، سیر و ادویه جات ، سوسیس کالباس ، انواع ساندویچ ها ، شیرینی جات قنادی ، نانی که با جوش شیرین پخته شده باشد ، آب یخ ، نوشابه ، و هرچیزی که باعث یبوست و سفتی مدفوع شود پرهیز کنند. غذاها باید ملین و نرم کننده باشد .خوردن خسیانده ۵ عدد انجیر و ۱۰ عدد آلو بخارا ناشتا بسیار خوب است . سوپ هایی که با سبزیهای گشنیز و برگ چغندر و تره و آلوی بخارا پخته شود در دستور کار قرار گیرد و گوشت فقط آب پز و همراه با مواد فوق پخته شود ، آنهم گوشت مرغ با گوسفند باشد.بخور بواسیرتخم گشنیز و آویشن و گل ختمی و تخم مرو را با مقداری آب بجوشانید و موضع را مرتب بخور دهید .قرص بواسیرهلیله سیاه و هلیله زرد و مصطکی و کندر و ریوند چینی و انزورت و گل سرخ و صبر زردداروها را مساوی بگیرید و بکوبید و نرم کنید و در آب مقل ازرق خمیر کرده و بصورت قرص های یک نخودی خشک کنیدقرص های بواسیر نسخه های متعدد دارد که در کتاب های داروسازی گیاهی موجود میباشد بخصوص قرصی نیز از حضرت امام رضا (ع) نقل شده است که ان بسیار موثر تر است .و در آخر…بعد از پاکسازی دو هفته ای با دارو های بالا و انجام حجامت یا زالو درمانی میتوانید خون بواسیر را با دارو بند بیاورید مشروط به این که خونی که خارج میشود خون سیاه و پرماده نباشد بلکه رقیق و روشن باشد از ترکیب نشستنی زیر استفاده کنید. البته این نشستنی تکمه بواسیر را جمع هم می کند.

پوست انار ۱۰۰ گرم

مازو ۵۰ گرم

سماق ۱۵۰ گرم

تخم گشنیز ۳۰ گرم

همه را مخلوط و نیمکوب کرده – هر شب نصف استکان از مخلوط را با دو لیتر آب بمدت ۱۵ دقیقه بجوشانید سپس صاف کرده با دو استکان سرکه مخلوط کرده بیست دقیقه در آب آن بنشینید بمدت یک تا دو هفته هر شب تکرار کنید.

اکثر خانمها یی که جهت بزرگ کردن سینه با پروتز مراجعه می کنند به یکی از دو دسته زیر تعلق دارند :
post partom atrophy 1 . خانمهای میانسال که متعاقب حاملگی و شیر دهی دچار (تحلیل سینه ها بعد از زایمان) شده اند که اغلب معتقدند تنها زمانی که از شکل و ظاهر سینه هایشان راضی بوده اند هنگام حاملگی بوده است.2.خانمهای جوانتر که سینه هایشان هرگز به طور کامل رشد نکرده است.
1. در بسیاری موارد خانمی که جهت گذاشتن پروتز مراجعه می کند به دنبال سینه ای با اندازه بزرگتر از نرمال است و باید به این افراد تذکر داد که سایز پروتز و وزن آن و احتمال افتادگی سینه (پتوز) در سالهای آینده با هم ارتباطی مستقیم و تصاعدی دارند به این معنا که وقتی برای یک خانم با جثه متوسط ( قد160 تا 170 ) از پروتزهای بالای300cc استفاده شود .

وزن پروتز روی پوست یک فشار ثابت و دائمی برقرار میکند که سبب پایین آمدن سینه ها در طول سالیان خواهد شد و میزان سرعت نزول ارتباط تصاعدی با وزن دارد برای مثال یک پروتز 500ccچهار برابر سریعتر وبیشتر ازیک پروتز300ccو دو برابریک پروتز 400ccسبب افتاده گی ونزول سینه ها می گردد.
البته باید توجه داشت که مسئله نزول سینه ها با پروتز سنگین یک مشکل چند بعدی است که تا حد زیادی بستگی به کیفیت پوست و میزان نسج طبیعی و نحوه مراقبت سینه نیز دارد.افراد با پوست های نازک وترک خورده به دلیل حاملگی های متعدد و نسج چربی تحلیل توصیه وتاکید 300cc رفته در این زمینه مستعد تر هستند،در این افراد پروتز کوچکتراز می شود که بعد از عمل پروتز در اغلب موارد از سوتین استفاده گردد و بخصوص هنگام ورزش مخصوصا دویدن ،سینه ها با سوتین مناسب از حرکت بیش از حد به بالا و پایین محافظت شوند.
گرچه روش تصویر برداری کامپیوتری برای پیش بینی نتیجه عمل پروتز سینه وجود دارد اما تحقیقات نشان داده که مناسبترین و واقع بینانه ترین روش همچنان روش سنتی پرو کردن پروتز است .در این روش پروتز با سایزهای مختلف به بیمار ارائه می شود تا در زیر یک پیراهن تنگ شکل تقریبی سینه ها بعد از عمل را ارزیابی کند .ارزش این تست هنگامی رامناسب میداند ولی بیمار بعد از پرو 250cc مشخص می شود که مثلا جراح یک پروتز آن را مناسب برای خود بسیار کوچک می یابد.بدین ترتیب پرو کردن و بحث تفضیلی در مورد سایز از بسیاری سوء تفاهم ها و سورپریز شدن بیمار بعد از عمل جراحی جلوگیری خواهد نمود.
نکته قابل توجه دیگر درمورد سایز ،امکانات تکنیکی جا گذاری پروتز است ،باید توجه داشت مشخص range که برای هر سینه ای بسته به میزان پوست اضافی و آزاد موجود یک را می توان استفاده نمود.
برای مثال در خانمی که هرگز سینه ها تشکیل نشده اند و قفسه سینه کاملا صاف است و 300cc250 یا cc پوست سفت و محکمی دارد شاید نتوان ابتدا به ساکن از پروتز بزرگتر ازاستفاده کرد به دلیل اینکه پوست بیمار تحمل کش آمدن ناگهانی بیش از این را ندارد .
روی دیگر سکه در خانمهای با سینه تحلیل رفته و سابقه بزرگ بودن سینه در هنگام حاملگی است بخصوص وقتی پوست شل وکاملا آزاد است در این افراد سایزهای کوچک پروتز معمولا پاکت سینه را پر نمی کند و به عنوان یک قانون به ازای هر یک سانتی متر که بتوان حجم برای پر کردن سینه لازم است 100cc نوک سینه را به جلو کشید حدود با انگشت به جلو کشید و ازمحل اولیه خود 4c.m این بدان معنا است که اگر بتوان درحالت نوک سینه را دور کردبرای پر کردن این سینه400cc پروتز لازم است.
معنای دیگر آن است که در چنین بیماری وقتی پوست بیش از حد شل و آزاد است بهتر است ابتدا یا همزمان پوست اضافی برداشته شود ( ماستوپکسی یا لیفت سینه ).
به تمام افرادی که تحت عمل جراحی پروتز قرار می گیرند قبل از عمل گفته خواهد شد که نتیجه ای که بلافاصله بعد از هوشیاری از عمل دیده می شود مجموع پروتز اضافه شده به سینه است به اضافه ورم عمل جراحی و این بدان معنا ست که نتیجه نهایی که اغلب 3-1ماه بعد دیده می شود 10تا 15درصد کوچکتر از آنی است که بلافاصله بعد از عمل مشاهده می گردد.
( به معنای همان فنجان خودمان ) است cup متداول ترین روش برای طبقه بندی حجم سینه ( کوچکترین حجم در افرادی که سینه ندارند )AA ، که از کاپ(سینه های بسیار بزرگ که تا حد ناف و پایین تر )را در بر می گیرد.DD در این تقسیم بندی محیط دور قفسه سینه در ناحیه پایین پستان ها نیز باید در نظر گرفته شود.
در یک خانم متوسط با دور قفسه سینه 75 سانتی متراست 100ccمعادل حجم 50تا AA(سایز سوتین 75) کاپ B200 کاپ ccنشانگرA ، وکاپ 500cc c350 و کاپcc 150یک کاپ بالاتر می رود.ccمی توان نتیجه گرفت که هر یک روش اندازه گیری عملی برای منزل این است که با یک متر کاغذی محیط قفسه سینه را در ناحیه زیر پستانها اندازه بگیرید (که معادل همان سایز سوتین شما خواهد بود و معمولا 90-70 سانتی متر است ) و همین اندازه گیری را برای قفسه سینه در ناحیه حداکثر بیرون زده گی نوک سینه مجدد انجام دهید (که معمولا 25-7 سانتی متر cup از اندازه گیری اول بیشتر است)تفاوت این دو اندازه گیری معیارتقریبی شمارا به دست می دهد .
مثلا اگر دور قفسه سینه 80 و دور ناحیه سینه حداکثر 99 باشد c 19=80-99، این 19 سانتی متر اختلاف نشانگرکاپ دیوقتی تفاوت 15 سانتی متر است کاپB . Cو تفاوت 11 سانتی متر کاپ خواهد بود (هر 4 سانتی متر یک کاپ بالا یا پایین می رود) البته برای افراد بسیار بزرگ یا بسیار کوچک این اعداد کمی بیشتر یا کمتر خواهد بود.
در نهایت باید توجه داشت که مسئله سایز مناسب برای پروتز سینه همیشه باید قبل از عمل و به صورت یک تفاهم مشترک بین بیمار و پزشک مشخص شده باشد (با یک احتمال تغییر حین عمل به میزانcc 25+).در انتخاب یک حجم مناسب فاکتورهای متعددی ازجمله قد عرض شانه ها ، وضعیت سینه ها از نظر حجم و افتاده گی و کیفیت پوست ، محل نوک سینه و توقعات بیمار حائز اهمیت هستند .
هدف از انجام عمل پروتز داشتن سینه ای با حجم مناسب و زیباست ولی سایز پروتز باید به گونه ای انتخاب گردد که زیبایی سینه در طول زمان حتی الامکان طولانی تر حفظ شود .پروتزهای بزرگ ممکن است برای کوتاه مدت زیبا بنظر برسند ولی بعد از 3-2 سال با افتاده گی فزاینده روبرو خواهند شد بنابراین تاکید بر سایز مناسب " بجای هر چه بزرگتر " بسیار بجاست .

از این روش برای افراد مبتلا به بواسیر درجه۲و۳استفاده میشودبواسیردرجه دو: در این درجه بالشتکهای همورئیدی یا بواسیری از مقعد بیرون می گردند اما به خودی خود می توانند دوباره به جای اولشان برگردند و نشانه آن خونریزی با درد است. در این درجه ناحیه کوچکی از هموروئید در هنگام دفع مدفوع از مقعد بیرون می گردد که به علت سفت بودن بافت پیوندی کانال مقعد همورئید مجددا به درون باز می گردد.

بواسیردرجه سه: در این درجه بالشتکهای هموروئید از مقعد بیرون می گردند اما به خودی خود نمی توانند به محل اصلی شان برگردند و بایست با دست آنها را به درون مقعد هل داد و نشانه آن احساس درد با خونریزی است.
از دیگر روش های درمان بواسیر به صورت سرپایی که به راحتی در مطب بدون دردوخون ریزی قابل انجام است میتوان به درمان بواسیر با رابربند یا کش لاستیکی اشاره کرد

این روش که یکی از جدید ترین روشهای درمان بواسیر یا همان هموروئید میباشد ومورد توجه بسیاری قرار گرفته است


روش درمان با این وسیله یک بار مصرف به این صورت میباشد که حلقه لاستیکی را به دور بالشتک بواسیر انداخته تا مانع خون رسانی به پاکه بواسیر شود واین امر موجب سیاه شدن وخشک شدن تدریجی ودرنهایت افتادن بواسیر میشود

بهترين سن برای پروتز سينه کدام است؟

يكی از كليدی ترين نكته ها در موفقيت جراحی قرار دادن پروتز سینه، انتخاب سايز مناسب آن است.

شايع ترين سؤالات در زمينه پروتز سينه پاسخ می دهد:

بهترين سن برای پروتز سينه کدام است؟

طبق دستورالعمل انجمن سازمان FDA استفاده از پروتزهای آبنمكی از سال 2000 برای افراد بالاتر از 18 سال و پروتزهای ژلی از سال 2006 برای افراد بالاتر از 22 سال برای عمل ماموپلاستي مجاز است و درصورتی كه هدف از جراحی پروتز سینه، بازسازی سينه باشد از هر 2 نوع پروتز می توان در هر سنی استفاده كرد.

در چه مواردی از پروتز سينه استفاده ميشود؟

-تمايل فرد برای بزرگ كردن اندازه سینه

-اصلاح ناهنجاري مادرزادی سينه كه در آن يك يا هر دو رشد كافي نداشته اند. اصلاح تفاوت اندازه سينه ها

-اصلاح و كاهش سايز سينه به دنبال بارداری و شيردهی يا كاهش وزن شديد

-برای بازسازی سينه به دنبال جراحي مانند سرطان سينه يا ترما

عوامل موثر در انتخاب سايز پروتز سینه كدامند؟

-ابعاد خارجي سينه

-ضخامت بافت نرم

-خصوصيات عمومی سينه و عواملی مانند سن، قد، وزن، عرض شانه، قفسه سينه، لگن و باسن

-تمايلات بيمار

-تشخيص جراح

انواع برش ها در جراحی پروتز سینه كدام است؟

-از طريق چين زيرسينه كه شايع ترين نوع برش مورد استفاده است.

-برش از اطراف هاله سينه؛ در مواردي كه ليفت همزمان انجام مي شود، مي توان از اين نوع برش استفاده كرد.

-از ناحيه زیر بغل

آيا جراحی پروتز سينه با شيردهی تداخلی دارد؟

خير، بسياری از زنانی كه تحت عمل جراحی پروتز قرار مي گيرند، مشكلی در شيردهی ندارند و هيچ گونه خطری برای مادران مشاهده نشده است.در مطالعاتی كه ميزان سيليكون در شير انسان اندازه گيری شده است، در زنان دارای پروتز سينه در مقايسه با زنان بدون پروتز، ميزان بالاتر سيليكون نشان داده نشده است و تغذيه با شير مادر برای نوزاد مشكلی ايجاد نمی كند.

علل عمده تعويض پروتز سینه كدامند؟

الف) صدمه شديد به پروتز، نشت پروتز در پروتزهای سالين يا ايجاد عوارضی مانند انقباض كپسولی

ب) تمايل فرد برای تغيير سايز كه عمدتا تمايل به افزايش سايز پروتز است.

-بسياری از زنانی كه تحت عمل جراحی پروتز قرار می گيرند مشكلی در شيردهی ندارند و هيچ گونه خطری برای مادران مشاهده نشده است.

منظور از پر شدن بهينه (اپتيمال) سينه چيست؟

پر شدن بهينه سينه، كمترين مقدار پر شدن توسط پروتز است كه می تواند ظاهر زيبای موردنظر بيمار را تامين كند که كمترين صدمات دراز مدت را براي بافت سينه ايجاد كند که همراه با حداقل ميزان نياز به جراحی مجدد است.هرچه قطر (عرض) سينه بيشتر باشد و ميزان كش آمدن پوست به سمت جلو بيشتر، حجم بيشتری برای پر كردن پوشش سينه لازم است تا نتايج بهتری از نظر زيبايی به دست آيد.

درحال حاضر چند نوع پروتز وجود دارد؟

2نوع: 1- آبنمكی (سالين) 2- ژلی (سيليكوني)

جدار هر 2 نوع پروتز از سيليكون غيرقابل نفوذ ساخته شده است. پروتزهای آبنمكی اولين بار در سال 1965 وارد بازار شدند و اولين نسل پروتزهای ژلی در سال 1962 معرفي شد و از سال 1993نسل پنجم آنها وارد بازار شده است. پروتزهای آبنمكی بعد از قرار دادن در محل، با سرم نمكي پر ميشوند ولی پروتزهای ژلی از قبل با سيليكون پر شده اند. پروتزهای آبنمكی سفت ترند و پروتزهای ژلی شكل طبيعی تری ايجاد می كنند و سطح پروتزهای نمكی يا ژلی ممكن است صاف (Smooth)، زبر (Textured) يا Micro textured باشد.

اندازه برشها چقدر است؟

در مورد پروتزهای آبنمكي 3 تا 4 سانتيمتر و در مورد پروتزهای ژلی 4 تا 5 سانتيمتر است.

رعايت چه اصولی ضروری است تا مانع ايجاد صدمات غيرقابل برگشت و ناهنجاريهای غيرقابل اصلاح در بافت سينه بيمار شود؟

الف) بايد محل قرار دادن پروتز طوری انتخاب شود كه حداكثر پوشش بافت نرم را روی تمامی نواحی پروتز در درازمدت ايجاد كند كه در اكثر موارد روش زير عضله ای نسبی يا دوگانه اين حالت را ايجاد مي كند.

ب) قطر (عرض) پروتز انتخابي بايد كمتر يا حداكثر معادل قطر (عرض) بافت سينه در قبل از عمل باشد تا پوشش بافت نرم اپتيمال و با ماندگاری درازمدت ايجاد شود. تنها مورد استثنا برای اين اصل، مواقعي است كه قطر سينه كمتر از 10 سانتيمتر باشد (مانند سينه هايي كه حالت توبولر دارند).

ج) از گذاشتن پروتزهايی كه برآمدگی بيش از حد ايجاد ميكنند (very high يا Ultrahigh) به ويژه در مواردی كه ميزان كش آمدن پوست به سمت جلو كمتر از 3 سانتيمتر است، بايد خودداری كرد. از موارد كاربرد محدود اين نوع پروتز، در افتادگی كاذب يا پتوز گلاندولر است و از اين نوع پروتز هرگز نبايد در افرادی كه بارداری يا شيردهی را تجربه نكرده اند يا دچار شلی پوست سينه در اثر كاهش وزن شديد نشده اند، استفاده كرد.

د) خودداری از گذاشتن پروتزهای بسيار بزرگ در تمامی بيماران؛ به ويژه آنهايي كه بافت نرم سينه شان نازك است.